In the pursuit of happiness: თოჯინები, რომელთაც არ აქვთ სახეები

ლეგენდა იმაზე, თუ რატომ არ აქვთ თოჯინებს სახეები

იროკეზების ტომებს ჰყავდათ 3 ქალღმერთი, რომლებსაც მათ კულტურაში სასიცოცხლო მნიშვნელობა ენიჭებოდათ. ერთ-ერთი ასეთი იყო სიმინდის სული, რომელმაც ღმერთს ჰკითხა, კიდევ რა შეეძლო, გაეკეთებინა ხალხისთვის. ღმერთმა უთხრა, რომ მისი ფურცლებისგან მშვენიერი თოჯინები გამოვიდოდა.
და შექმნა ლამაზი თოჯინა, რომელიც გაუგზავნა იროკეზელ ბავშვებს სათამაშოდ.
თოჯინა გადადიოდა სოფლიდან სოფელში და აკეთებდა ყველაფერს ბავშვების გასახარებლად. მას ყველა ეუბნებოდა, რომ ძალიან ლამაზი იყო, ამიტომაც დროთა განმავლობაში თოჯინა გადიდგულდა.

ღმერთმა აუხსნა მას, რომ ეს არ იყო სწორი საქციელი და თუ კვლავ გააგრძელებდა ასე მოქცევას, დაისჯებოდა და თოჯინამაც პირობა მისცა, რომ შეიცვლებოდა.

ერთ დღესაც სეირნობისას მან თვალი მოჰკრა საკუთარ გამოსახულებას წყალში და თავი ვერ შეიკავა, რომ არ აღფრთოვანებულიყო. სწორედ ამ დროს ღმერთმა გამოგზავნა გიგანტური ბუ, რომელმაც მოიტაცა თოჯინის ანარეკლი წყლიდან და როცა თოჯინამ კვლავ ჩაიხედა წყალში, ვეღარ დაინახა თავისი სახე.

როცა იროკეზელი დედა თავის შვილს უკეთებს თოჯინას სიმინდის ფურცლებისგან, ის აუცილებლად უყვება მას ამ ლეგენდას და უხსნის, თუ როგორი არასწორია, იფიქრო, რომ შენ ყველაზე ლამაზი ხარ. ღმერთმა ხომ ყველას უბოძა განსაკუთრებული საჩუქარი :)

ადელიტა